Fríhöfnin og leiðin á að tæma budduna

Hér á árum áður seldi ég vörur til  Fríhöfnarinnar hún t.d. bað aldrei um afslátt og eina verðið sem hún fékk var listaverð heildsalans án virðisaukaskatts. Á meðan við gáfum öðrum búðum tombóluverð og svo spurning hvernær það fengist til baka. Innkaupastefna Fríhafnarinnar eru því kolröng og á að vera miklu harðari og geta gert það vegna t.d. hversu hratt hún greiðir reikningana og auk þess mikil sala. En þar sem þetta er ríkið þá er eins og það er ekki hægt eða sú hugsun að það skiptir ekki máli - þetta selds hvort sem er -

Annað dæmi ég seldi vörur inn á grunnlager hjá fyrirtæki sem hefur/hafði þrjár gerðir af búðum með þremur mismunandi nöfnum og það merkilega var að varan var með þremur mismunandi verði eftir búðum, þótt að ég seldi vöruna inná grunnlager á einu verði. Er þá ekki fyrirtækið að leika sér að markaðinum í krafti stærðar sinnar og auglýsingarmátt?

Frægasta aðferðin í þessu er sú Kínverska. Þegar þeir komu á markaðinn með sveppi í dósum voru svo margar á markaðinum að þeir áttu erfitt að komast inn. Þá lækkuðu þeir verðið svo mikið að 40% - 50% af keppinautunum duttu út og þeir komust þar inn og verðið hækkaði síðan smá saman. Því Kínverjar hugsa ekki í mánuðum heldur árum.

Niðurstaðan er sú að Fríhöfnun þarf að breyta um vinnubrögð og gera kröfur og eða versla sýnar vörur beint erlendis.

Sælgætið er oft dýrara í Fríhöfninni